...

خبر مرگ آدمهایی که جایی خدمتی به ما کردند، ناراحت کننده ست. این خدمت هر مدل و هر رنگی میتونه داشته باشه . و یکی از واضح ترین اینها تلاشی ه که برای تالیف یا ترجمه یا تولید یک اثر ماندگار خرج میشه..

تلاش هایی که برای همیشه جاودانه خواهند ماند و ما به یاری این لطف های بی منت، موفق به دانستن و آگاه شدن خواهیم شد.

استاد ابوالحسن نجفی یکی از همین آدمها بود و هست..

که بی انتظار از حداقل چشمداشتی، بهترین ها را هم تالیف کرد، هم ترجمه ، هم تربیت.

من مدیون انسانهایی اینچنینی هستم که به تمام معنا معلم اند و خلاق .

کسانی که به لطف اونها تونستم بیست و یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه، / کالیگولای کامو / شیطان و خدا، گوشه‌ گیران آلتونا، ادبیات چیست؟ و دربارهٔ نمایش از سارتر / و شازده کوچولورو بشناسم..

و چه عمر86 ساله ای بهتر از این که در زمان زنده بودنت، آنچنان لبریز از دانشی تمام نشدنی باشی که پس از رفتنت، دنیایی از حرف و آموزش و درس از تو باقی بماند؟