پارس بانو

"وزش ظلمت را می شنوی" بانو ؟

ظلمتی که حق زیستنمان را گرفته از ما ..

حقی که خودمان هم بر خودمان نمیبخشاییمش ..

فروغ شعر زنانه ی ایران !

برای از تو خواندن

           از تو سرودن

                     از تو نگاشتن

چه بسیار واژه که باید

                             واژه هایی همه از جنس زخم.

                             زخم هایی همه از جنس عشق .

                            عشقی همه از جنس تنهایی زن.

ماندگار ترین بانو!

بدان

بعد از تو و هفت سالگی هایمان،

"هر چه رفت

همه در انبوهی از جنون و جهالت رفت"..

                                                               ...

اما هر بار که    

شب هایمان با ظلمت و صدای باد درآمیخت..

خواندن تو .. عطر واژگان تو ..

زوزه ی باد را از گوشمان برد...

...