..فوتبالي از جنس دولت نهم..
اشتياق قابل توجه دولتمردان اصولگرا به تصاحب جايگاه رياست فدراسيون فوتبال مدتهاست تبديل به سوژه اي جالب براي دوستداران فوتبال و همراهان سياست ايران گشته است.
صندلي رياست فوتبال ايران كه مدتهاست خاك مي خورد و جنجال هاي فراوان بر سر آن در گذشته ديده ايم ، امروز سيل مشتاقان را به سوي خود روانه مي بيند.
مشتاقاني همه از جنس دولت نهم و اصولگرايان مهرورز.
ناكامي هاي بسيار در فوتبال ايران و عدم توجه كافي به پيشرفت اين رشته همه گير مدتهاست توده ملت را نسبت به عملكرد مسوولان در اين زمينه آزرده خاطر كرده است و به همين خاطر تعيين رياست فدراسيون فوتبال ايران كه مي تواند نقش ارزنده اي را در پيشبرد اهداف يا ادامه ي ناكامي هاي گذشته داشته باشد، انتخاب مهمي به حساب مي آيد.
و گويا مسوولان دولت نهم هم اين مهم را به خوبي دريافته اند. چراكه ورود و ثبت نام بسياري از چهره هاي شاخص اصولگرايان به منظور تصاحب جايگاه رياست فوتبال از مدتي پيش، اين نكته را يادآوري مي كند كه نه تنها جايگاه رياست فدراسيون از امتيازات متعددي برخوردار است، بلكه اصولگرايان مايل نيستند حتي يك جايگاه قدرت را حتي اگر ورزشي باشد از دست بدهند.
در اين ميان شنيدن نام تعدادي از اصولگرايان فعال در وادي سياست نيز بر حيرت ماجرا مي افزايد كه چگونه اين دولتمردان قادر به فعاليتي دوجانبه هم در در حوزه سياست وفرهنگ و اقتصاد و هم در جريان مستطيل سبز و اوت و آفسايدهايش قرار مي گيرند.
اما فراموش نكنيم عرصه فوتبال ايران مخاطباني را از جنس توده ي ملت به همراه دارد و حضور چهره هاي دولتي نبايد باعث انتقال التهابات سياسي در اين عرصه گردد..
فوتبال ايران تلخكامي هايي را در گذشته به خود ديده است كه تنها تصاحب جايگاه رياست آن نميتواند مرهمي بر اين شكستها باشد و در اين جايگاه عملكرد درست مسوولين سياسي و فرهنگي مشتاق به فوتبال تنها مي تواند دريچه اميدي را براي بهبود اين رشته ملي فراهم آورد .
چه نيك است دولتمردان دولت نهم كه قصد دارند فوتبال را هم عرصه ورود سياستمداران كنند، از خاطر نبرند عالم خشك سياست با دنياي فوتبال كه ارتباط مستقيم با احساسات اين ملت دارد را تفاوت بسيار است .
و در اين ميان فقط و فقط عملكرد درست و دلسوزانه آنان است كه مي تواند گره اي از مشكلات فوتبال ايران بكاهد
و نه شوق تصاحب صندلي رياست..
...
به شادی نخستین روز نارنجی سال:
آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر ، با آن پوستین سرد نمناکش..
باغ بی برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش
" ساز او باران ... سرودش باد ..."
باغبان او را رهگذاری نیست
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست
گر ز چشمش پرتو گرمی نمی تابد
ور به رویش برگ لبخندی نمی روید
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ؟
خنده اش خونی ست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصلها ، پاییز ...
"باغ من : م.اخوان ثالث"
پذيرفتن نمي توان..